Sinds een maand huren El en ik een zolderkamer in een groot pand vol gasfornuizen, waar voorheen de Brahma Kumaris spirituele academie zat. Veertig jaar lang werd hier dag en nacht gemediteerd voor innerlijke vrede en wereldvrede. Ook werd hier dag en nacht - met liefde naar het schijnt - vegetarisch gekookt. 
Dat voel je.
Het pand staat middenin een heel drukke winkelstraat, maar zodra je hier binnenstapt, is al die drukte verdwenen. Er hangt een sfeer van toewijding. Concentratie. Daar liften El en ik nu mooi op mee.
Er wordt op de deur geklopt. Ik ben er nog maar net. El kan het niet zijn. Zij wacht op de drukproef van haar boek en is (om de wachttijd niet te hoeven voelen) voor een paar dagen naar Parijs vertrokken.
'Ja, kom binnen!'  Snel klik ik het tv-fragment weg waarin een jongeman aan het woord was die alleen maar dood wilde (en dat inmiddels ook is). Van kinds af aan gierde het ik wil hier niet zijn, ik wil hier niet zijn, door zijn aderen. Elke nano-seconde van de dag. Ik wil hier niet zijn. 
‘Hi,' zegt D. en wijst naar mijn lege scherm. ‘Hard aan het werk zie ik.'  
‘Ik zat iets over euthanasie te kijken.'
‘Euthanasie? Leuk!’
D. gaat op El's stoel zitten. Ze is een hot-shot in de literaire wereld.Ze heeft een verdieping lager een werkkamer, samen met twee andere hot-shots, en komt nu de praktische zaken bespreken. Het schoonhouden van de gezamenlijke keuken. 
‘We moeten het hebben over de gore fornuizen,' zegt D. ‘Ik ben te oud voor gore fornuizen.'
‘En we moeten ook praten over de aanschaf van het wc-papier,’ zeg ik. ‘Ik heb vandaag wc-rollen meegenomen.'
‘Ik ook,’ zegt D. 
‘Precies,' zeg ik. 'Aan ons ligt het niet.'
Een korte stilte waarin we alleen in- en uitademen. Aan ons ligt het niet. Wij hebben hier nooit gekookt. Mijn hand leg ik op mijn buik. Ik ga terug naar mijn kern. Ik voel mijn basis.
‘Ik ga hem erop aanspreken!' zegt D. dan.  ‘Ik wil niet dat de vrouwen als vanzelf weer voor alle viezigheid opdraaien.’
‘Hij is nog jong,' zeg ik. 
‘Ik ben daar echt zo klaar mee,’ zegt D. 
Even later leer ik via google dat de filosofie van Brahma Kumaris (de dochters van Brahma) zich concentreert op de vier belangrijkste principes van het leven. Studie, meditatie, oefening en dienstbaarheid. Zorg goed voor je lichaam en gezondheid, staat er. Laat je niet inkleuren door mensen die een negatieve invloed uitoefenen door kwaadsprekerij en neerbuigende kritiek. Ook stuit ik op een pagina waarin wordt beweerd dat het een sekte is. Ziedende agressie achter een masker van liefde en vrede, lees ik.
Het interessante is dat roommate El is opgegroeid in een religieuze sekte, met veel moeite daaraan ontsnapt, en dan nu in zo'n pand is beland. Het interessante is ook dat ik, de andere El, het dak van de academie, waaraan ik Carl Jungs diepte-psychologie studeer, hier vanuit mijn zolderraam kan zien. Het pad dat ik ben ingeslagen.