De kapper had het over de verplichte AOV-verzekering die eraan zat te komen, natuurlijk. De kapper zei dat het best een fiks bedrag per maand zou worden, natuurlijk. De kapper voegde daaraan toe dat je bij arbeidsongeschiktheid het eerste jaar toch nog zelf zou moeten betalen.  
‘Je hebt al met al toch een flinke buffer nodig,’ zei ze. ‘Als zelfstandige.' 
Intussen was ik weer eens heel blij dat de spiegel hier een stuk verder weg zat dan bij andere kapperszaken. Niet zo vreselijk in your face.  
De kapper zei dat ze ook met haar pensioen bezig was, natuurlijk.  Ze begon over de verschillende pensioenbeleggingen, hoog risico, laag risico, het bepalen van je doel. Ze zei het woord beleggingshorizon.
Ik zag hoe haar zwart-gehandschoende hand met een brede kwast mijn doffige haar overschilderde. Routineus. Doeltreffend. 
De kapper zei: ‘Vermogensverdubbeling’.
Ik zei: ‘Natuurlijk.’
'Ja! Anders staat het daar ook maar op je spaarrekening te staan,' zei ze.
‘Hoe doe je dat verdubbelen ook alweer precies?' 
De kapper praatte over risico en rendement terwijl ze met een nat watje de gemorste verf van mijn voorhoofd wiste.  
Ik mocht dertig minuten in een hoek gaan zitten om de kleur in te laten trekken.

‘Wat lees je?’ vroeg de kapper toen ze me weer op kwam halen.
Ik hield het nieuwe boek van Marja Pruis omhoog: Huiswerk. Ik had net gelezen:  Ik denk van mezelf dat ik niet zoveel met geld ‘heb.’ Besef meteen dat dit typisch iets is wat mensen zeggen die er nooit een gebrek aan hebben gehad.
‘Huiswerk.’ De kapper glimlachte. ‘Goeie titel.'
Terwijl we samen naar de wasbakken liepen, vertelde de kapper dat zij elke dag na het werk tien bladzijdes Tolstoj las. Dat deed ze al anderhalf jaar lang. Ze was nu bezig met De dood van Ivan Iljitsj. Ze was van plan om zo de hele Russische Bibliotheek tot zich te gaan nemen.